ஹரிகரன்: அமெரிக்காவை ஒதுக்கும் வியூகம்!
நவம்பர் 16ஆம் திகதி நடந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலுக்குப் பின்னர், இலங்கையை மையப்படுத்தி இந்தியா, சீனா, பாகிஸ்தான் ஆகிய நாடுகள் தீவிரமான நகர்வுகளை முன்னெடுத்து வரும் நிலையில், மேற்குலகம் சற்று ஓரமாக ஒதுங்கியிருந்து கவனித்துக் கொண்டிருக்கிறது. கோத்தாபய ராஜபக்ஷவைச் சந்திக்க இந்திய வெளிவிவகார அமைச்சர், பாகிஸ்தான் வெளிவிவகார அமைச்சர் ஆகியோர் ஓடி வந்தனர். சீனாவில் இருந்தும் சிறப்பு பிரதிநிதி கொழும்பு வந்தார். ஆனால் அமெரிக்காவில் இருந்து இதுவரை எவரும் வரவில்லை. அமெரிக்காவும் ஐரோப்பிய ஒன்றியமும், புதிய ஜனாதிபதி கோத்தாபய ராஜபக் ஷவுடனோ, அல்லது புதிய அரசாங்கத்துடனோ அதிகம் நெருக்கத்தை ஏற்படுத்திக்கொள்ளும் நகர்வுகளை முன்னெடுக்கவில்லை.
கோத்தாபய ராஜபக் ஷ வெற்றி பெற்றதாக அறிவிக்கப்பட்டதும், அன்று மாலையே அவரது வீட்டுக்குச் சென்று சந்தித்து வாழ்த்துக் கூறியிருந்தார் இந்திய தூதுவர். சீனத் தூதுவரும் மறுநாள் அவரைச் சந்தித்து வாழ்த்துக் கூறினார். ஆனால் அமெரிக்கத் தூதுவர் சமூக ஊடகங்களில் வாழ்த்துக் கூறியதுடன் சரி. கோத்தாபய ராஜபக்ஷ ஜனாதிபதியாகப் பதவியேற்ற பின்னர், நான்கு நாட்கள் கழித்தே, நவம்பர் 22ஆம் திகதி தான்- அமெரிக்க தூதுவர் அலய்னா ரெப்லிட்ஸ், அவரைச் சந்தித்து வாழ்த்துக் கூறியிருந்தார். அதுபோலவே ஐரோப்பிய நாடுகளின் தூதுவர்களும் கோத்தாபய ராஜபக்ஷவைச் சந்திக்க ஆர்வம் காட்டவில்லை. காலம் தாழ்த்தியே சந்தித்து வருகின்றனர்.
இவற்றுக்கு அப்பால், ஆட்சி மாற்றத்தை அடுத்து பொறுப்பேற்கும் புதிய அரசாங்கத்துக்கு, நாடுகளின் தலைவர்கள் வாழ்த்துகளை பரிமாறிக் கொள்வது வழக்கமான போதும், மேற்குலக தலைவர்களிடமிருந்து அவ்வாறான வாழ்த்துகள் வந்திருக்கவில்லை. ஜனாதிபதித் தேர்தல் காலத்தில் தென்னிலங்கையில் தீவிரமாகப் பரப்பப்பட்ட ஒரு விடயம் அமெரிக்க எதிர்ப்புக் கொள்கை. ஜனாதிபதி கோத்தாபய ராஜபக்ஷவுக்கும், அமெரிக்காவுக்கும் மிக நெருங்கிய தொடர்புகள், உறவுகள் இருந்தபோதும், அவரை அதிகாரத்துக்குக் கொண்டு வருவதற்கு பயன்படுத்தப்பட்ட ஆயுதங்களில் அமெரிக்க எதிர்ப்பு யுக்தியும் ஒன்றாக இருந்தது.
2015இல் மைத்திரி – ரணில் கூட்டு அரசாங்கம் பதவிக்கு வந்த சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு, இலங்கையில் சீனாவின் நகர்வுகளுக்கு எதிரான வியூகங்களை வகுப்பதில் அமெரிக்கா தீவிர ஈடுபாடு காட்டி வந்தது. ஆனால், தற்போதைய ஆட்சி மாற்றம் அமெரிக்காவுக்குச் சாதகமான ஒன்றாக இருக்கவில்லை. அமெரிக்காவும் அவ்வாறு நோக்குவதாகத் தெரியவில்லை. தற்போதைய அரசாங்கத்திடமிருந்து அமெரிக்கா உள்ளிட்ட மேற்குலகம் விலகியே இருக்கிறது. இந்த விலகல் மேற்குலகினால் தீர்மானிக்கப்பட்டதா? தற்போதைய அரசாங்கத்தினால் தீர்மானிக்கப்பட்டதா என்பது தெரியவரவில்லை. எனினும் தற்போதைய அரசாங்கம் அமெரிக்க எதிர்ப்பு நிலைப்பாட்டை கடைப்பிடிக்கும் ஒன்று என்பதில் சந்தேகமில்லை.
சர்வதேச சக்திகளின் மோதல்களுக்குள் அகப்பட்டுக் கொள்ளாமல் நடுநிலை வகிப்பதே தமது நிலைப்பாடு என்றும், எல்லா நாடுகளுடனும் நட்புறவுடன் இருப்பதே தமது கொள்கை என்று கூறினாலும், அமெரிக்கா விடயத்தில் கூடுதல் எச்சரிக்கையை தற்போதைய அரசாங்கம் கடைப்பிடிக்கிறது. கோத்தாபய ராஜபக்ஷ பதவிக்கு வந்ததும், மனித உரிமைகளை மதிக்க வேண்டும், பொறுப்புக் கூறல் நீதி, நல்லிணக்கத்தை உறுதிப்படுத்த வேண்டும் என்று அமெரிக்க இராஜாங்கச் செயலர் மைக் பொம்பியோ, வெளியிட்டிருந்த கருத்து, அரசாங்கத்தினால் ஏற்றுக்கொள்ளக் கூடிய ஒன்றாக இருக்கவில்லை. எதிர்வரும் மார்ச் மாதம் ஐ.நா மனித உரிமைகள் பேரவையில், இலங்கை தொடர்பான விவாதம் நடைபெறவிருக்கிறது. முன்னைய அரசாங்கம் கொடுத்த வாக்குறுதி நிறைவேற்றப்பட்டதா என்பது குறித்த மதிப்பீடும் இடம்பெறவிருக்கிறது. ஆனால், ஐ.நா மனித உரிமைகள் பேரவையின், 30/1 தீர்மானத்துக்கு முன்னைய அரசாங்கத்தினால் கொடுக்கப்பட்ட இணை அனுசரணையை விலக்கிக் கொள்வதற்கான நடவடிக்கைகள் ஆரம்பிக்கப்பட்டிருப்பதாக, வெளிவிவகார அமைச்சர் தினேஸ் குணவர்த்தன கூறியிருக்கிறார்.
ஆக, மனித உரிமைகள், பொறுப்புக்கூறல், நீதி போன்ற விடயங்களில் மேற்குலக விருப்பங்களுக்கு ஏற்ப நடந்து கொள்ள முடியாது என்பதை இலங்கை அரசாங்கம் மிகத் தெளிவாக கூறியிருக்கிறது. நாட்டின் இறைமைக்கு ஆபத்தான எதையும் செய்யமாட்டோம் என்று தற்போதைய அரசாங்கம் கூறுகிறது. ஜெனீவா தீர்மான இணை அனுசரணையை அல்லது அங்கு அளிக்கப்பட்ட வாக்குறுதியை, நாட்டின் இறைமைக்கு எதிரானது என்று காட்டிக்கொள்ள முனைகிறது கோத்தாபய ராஜபக் ஷ அரசாங்கம். ஏற்கனவே சிங்கள பௌத்த வாக்குகளால் வெற்றிபெற்ற அவருக்கோ, அவரது தரப்பினருக்கோ, நாட்டின் இறைமை பற்றிய பீதியை ஏற்படுத்துவதன் மூலம், பெரும்பான்மை சிங்கள மக்களின் கவனத்தையும், ஆதரவையும் பெற்றுக் கொள்வது மிகச்சுலபம். மார்ச் மாதமளவில் பாராளுமன்றம் கலைக்கப்படவுள்ள நிலையிலும், அதே மாதத்தில், ஐ.நா மனித உரிமைகள் பேரவைக் கூட்டத்தொடர் நடக்கவுள்ள நிலையிலும், சிங்கள பௌத்த பெரும்பான்மையின மக்களின் வாக்குகளைக் கவருவதற்கு இதுபோன்ற பிரசாரங்கள் முக்கியமானவை. அமெரிக்காவைப் பொறுத்தவரையில் பொறுப்புக்கூறல், நீதி, மனித உரிமைகள் போன்றனவற்றை முதன்மையான இலக்குகளாக கொண்டிருக்கவில்லை. இலங்கையில் தனது பூகோள அரசியல் நலன்களை உறுதிப்படுத்திக் கொள்வதற்கான ஒரு மூலோபாயமாகவே அதனைக் கையாண்டு வந்திருக்கிறது.
சீன ஆதிக்கத்தை உடைத்து, இலங்கையைத் தமது பக்கம் இழுப்பதற்காகவே ஜெனீவாவை பயன்படுத்தி வந்தது அமெரிக்கா. ஆனால் ஜெனீவா அழுத்தங்களுக்கு அடிபணியாத ஒரு அரசாங்கம் கொழும்பில் உருவாகியிருக்கின்ற நிலையில், சீனாவைக் கையாளுவதற்கான ஒரு யுக்தியையும், அமெரிக்க நலன்களை உறுதிப்படுத்திக் கொள்வதற்கான யுக்தியையும் வகுத்துக் கொள்வதற்கான ஒரு அவகாசத்தை அமெரிக்கா தேடிக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த இடைவெளியைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு தான், அமெரிக்காவையும் மேற்குலகத்தையும் வெட்டியாடுகின்ற யுக்தியைக் கையாள இலங்கை முனைகிறது. கடன்களைப் பெறுவதற்குப் பதிலாக, இந்தியா, சீனா, ஜப்பான் ஆகிய நாடுகளிலிருந்து, வெளிநாட்டு நேரடி முதலீடுகளைப் பெறுவதில் தான் தற்போதைய அரசாங்கம் கவனம் செலுத்துவதாக அமைச்சர் கெஹலிய ரம்புக்வெல கூறியிருக்கிறார். இந்தியப் பயணத்தின்போது ஜனாதிபதி கோத்தாபய ராஜபக் ஷ, “தி ஹிந்து“வுக்கு அளித்துள்ள செவ்வியில், இந்தியா, ஜப்பான், சிங்கப்பூர், அவுஸ்திரேலியா ஆகிய நாடுகளை இலங்கையில் நேரடி முதலீடுகளைச் செய்ய வேண்டும் என்று குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.
இந்த இரண்டு கருத்துக்களிலும், அமெரிக்க மற்றும் ஐரோப்பிய நாடுகள் மிகக் கவனமாக தவிர்க்கப்பட்டிருக்கின்றன என்பதை கவனிக்க வேண்டும். இலங்கையில் வெளிநாட்டு நேரடி முதலீடுகளில் அமெரிக்காவையோ, ஐரோப்பிய ஒன்றிய நாடுகளையோ அழைக்கின்ற மனநிலையில் தற்போதைய அரசாங்கம் இல்லை. அதற்கு முக்கியமானதொரு காரணம், அமெரிக்காவின் 480 மில்லியன் டொலர் மிலேனியம் சவால் நிறுவனக் கொடையை தற்போதைய அரசாங்கம் நிராகரித்திருக்கிறது. ஆனால், இந்தியாவின் 450 மில்லியன் டொலர் கடனுதவியை ஜனாதிபதி கோத்தாபய ராஜபக் ஷ ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறார். ஒரு பக்கத்தில் அமெரிக்கா கொடையாக வழங்க முன்வந்த நிதியை நிராகரித்துக் கொண்டு, கிட்டத்தட்ட அதற்குச் சமமான அளவு கடனுதவியை இந்தியாவிடம் ஏற்றுக் கொண்டிருப்பதில் இருந்தே, கொழும்பின் வியூகத்தைப் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. சீனாவை தவிர்க்க முடியாத வணிகப் பங்காளி என்று அறிமுகப்படுத்தியிருக்கும் கோத்தாபய ராஜபக் ஷ அமெரிக்காவைப் பற்றி மூச்சுக்கூட விடவில்லை. இதிலிருந்தே அமெரிக்காவை தூர விலக்கி வைக்கும் முடிவில் கொழும்பு இருக்கிறது என்பதை புரிந்து கொள்ள முடியும்.
அவ்வாறு அமெரிக்காவையும், ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தையும் விலக்கி வைத்திருப்பதற்கு, இந்தியாவையும், ஜப்பானையும் பயன்படுத்திக் கொள்ள கோத்தாபய ராஜபக் ஷ அரசாங்கம் முற்படுகிறது. இந்தியாவை கைக்குள் போட்டுக் கொள்வதன் மூலம், தனக்கான பாதுகாப்பைத் தேடிக் கொள்ளலாம் என்று நினைக்கிறது. இந்தியாவுக்கு அச்சத்தை ஏற்படுத்தாத வரையில், அதனுடன் இணக்கப் போக்கில் செயற்பட முடியும் என்பது அரசாங்கத்தின் கணக்கு. இலங்கை விவகாரத்தில் அமெரிக்காவின் தேவையற்ற தலையீடுகளை தடுக்கவும் தவிர்க்கவும் இந்தியாவையே பயன்படுத்தப் போகிறது ராஜபக் ஷ அரசாங்கம். குறிப்பாக , ஐ.நா மனித உரிமைகள் பேரவையின் அடுத்த கூட்டத்தொடரில் எதிர்கொள்ளவிருக்கும் நெருக்கடிகளை இந்தியாவையும், சீனாவையும் கொண்டு சமாளிக்கும் திட்டங்கள் அதனிடம் உள்ளன. அமெரிக்காவும், இந்தியாவும், பொருளாதார, பாதுகாப்பு ரீதியாக மிகநெருக்கமான நிலைக்கு வந்து விட்டன. ஆனாலும், அண்டை நாட்டு விவகாரங்களில் இந்தியாவின் நலன்களை புறக்கணித்துச் செயற்படும் நிலையில் அமெரிக்கா இருக்குமா என்பது சந்தேகம். அந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு தான் அமெரிக்கப் பொறியை கடந்து செல்லும் முயற்சியில் இறங்கியிருக்கிறது கொழும்பு.
இது எந்தளவுக்கு கைகொடுக்கும் என்பதை பொறுத்திருந்தே பார்க்க வேண்டும்.
கட்டுரை எழுத்தாளர் - ஹரிகரன்
